Een reservering uit Spanje voor 3-4 dagen, ik haalde mijn gasten van de Airport Rotterdam.
Onderweg geflitst door een snelheidscamera, bereikte ik net op tijd de luchthaven van Rotterdam. Ik stap uit en kijk zoekend naar de reizigers die voor de aankomsthal staan. Binnen 5 seconden roept Carmen mijn naam.
Hello! Raak. Dat ging soepeltjes : ) Even in de auto kennisgemaakt. C sprak Engels en haar man .... wat minder, zullen we maar zeggen. Ze waren hier voor zaken in Rdam. En ze waren partners. Partners !? ok ik snap het (niet), ach gaat me niet aan ook. Leuke vrouw, knappe man. Kleine man, Spaans postuur zeg maar & dito temperament, zo bleek al snel... Aangekomen bleek mijn accommodatie tegen te vallen. Hmmm. Ok.
Toch even de kamer zien, misschien? Nou vooruit dan maar met die geit. De tweede verdieping was all theirs. Fijne grote kamer, fijne badkamer erbij, veel privacy... zo denken de meeste van mijn gasten.
Sleutel overgedragen en huisregels samengevat: niet roken, geen drugs (knipoog!), geen wijnen/pasta's & pizza's uit de supermarkt ... Gaat mijn gast ineens tekeer.... in het Spaans. Ik schrok me dood.
Of ik van hem dacht dat hij .... was...(ik spreek geen Spaans meneer), is er iets miszegd soms? Hij vloog de trap af, naar buiten... om te roken. Gevalletje miscommunicatie ? Idd. Spreek een kleine temperamentvolle Spanjaard heeel voorzichtig toe, want je bent je leven niet meer zeker als ze boos worden... Dat heb ik geweten. Ik praat met de dame en ze geeft aan dat ze hem wel zal kalmeren. Ik geef aan dat ik hen niet kan tegenhouden als ze willen vertrekken maar dat mij dat zeer spijt. Ik doe mijn best, as always, om het iedereen naar de zin te maken en deze man was in mijn ogen zo twijfelachtig ontevreden over De Situatie , en dus voor mij was dit een enorme uitdaging om OOK hem tevreden te krijgen.
Ik vond het tijd voor mijn geheime wapen: WIJN...en toen even later ontdooide hij enigszins, maar niet helemaal.. Het koste wat moeite, maar na drie dagen is De Spanjaard weer op huis aangegaan en bij zijn vertrek kreeg ik drie dikke kussen : )))
Onderweg geflitst door een snelheidscamera, bereikte ik net op tijd de luchthaven van Rotterdam. Ik stap uit en kijk zoekend naar de reizigers die voor de aankomsthal staan. Binnen 5 seconden roept Carmen mijn naam.
Hello! Raak. Dat ging soepeltjes : ) Even in de auto kennisgemaakt. C sprak Engels en haar man .... wat minder, zullen we maar zeggen. Ze waren hier voor zaken in Rdam. En ze waren partners. Partners !? ok ik snap het (niet), ach gaat me niet aan ook. Leuke vrouw, knappe man. Kleine man, Spaans postuur zeg maar & dito temperament, zo bleek al snel... Aangekomen bleek mijn accommodatie tegen te vallen. Hmmm. Ok.
Toch even de kamer zien, misschien? Nou vooruit dan maar met die geit. De tweede verdieping was all theirs. Fijne grote kamer, fijne badkamer erbij, veel privacy... zo denken de meeste van mijn gasten.
Sleutel overgedragen en huisregels samengevat: niet roken, geen drugs (knipoog!), geen wijnen/pasta's & pizza's uit de supermarkt ... Gaat mijn gast ineens tekeer.... in het Spaans. Ik schrok me dood.
Of ik van hem dacht dat hij .... was...(ik spreek geen Spaans meneer), is er iets miszegd soms? Hij vloog de trap af, naar buiten... om te roken. Gevalletje miscommunicatie ? Idd. Spreek een kleine temperamentvolle Spanjaard heeel voorzichtig toe, want je bent je leven niet meer zeker als ze boos worden... Dat heb ik geweten. Ik praat met de dame en ze geeft aan dat ze hem wel zal kalmeren. Ik geef aan dat ik hen niet kan tegenhouden als ze willen vertrekken maar dat mij dat zeer spijt. Ik doe mijn best, as always, om het iedereen naar de zin te maken en deze man was in mijn ogen zo twijfelachtig ontevreden over De Situatie , en dus voor mij was dit een enorme uitdaging om OOK hem tevreden te krijgen.
Ik vond het tijd voor mijn geheime wapen: WIJN...en toen even later ontdooide hij enigszins, maar niet helemaal.. Het koste wat moeite, maar na drie dagen is De Spanjaard weer op huis aangegaan en bij zijn vertrek kreeg ik drie dikke kussen : )))
